Westerbork, Het Hek

Het hek met prikkeldraad aan de rand van het kamp, vlakbij de uitkijktoren. Ik kijk naar het hek, opvallend, het prikkeldraad is bijna een Davidsster. Naast mij staat een oude Joodse man. “Wat valt je op jongen?” “Zegt u het maar!” “Nou, kijk, alle prikkeldraad is verroest, behalve die ene baan, zie je ‘m?” “Ja!” “Weet je hoe dit komt dat deze niet door en door verroest is? Daar stonden de kinderen met hun handjes aan het hek als zij naar ‘buiten’ keken? Het zuur van de handjes heeft het draad onaangetast door roest gemaakt.” Ik slik, bijna morbide, maar toch heel intens. Later bedenk ik om de Davidsster in schaduw in de achtergrond weg te schilderen.